In mijn werkhoek staat een laag (slechts 14 cm) schap waar ik allerlei naaigoedjes in opbergde: vlechtwerk, diverse snippers, kant, draad en ander “naai” puin. En het zag er niet erg esthetisch uit, dus er was behoefte aan kleine dozen.
Als creatief persoon wilde ik geen kant-en-klare exemplaren kopen en kwam ik niet "vrij groot" tegen, maar ik wilde geen vrije ruimte verliezen. Ze van spaanplaat maken is dat ook niet: ze zouden zwaar zijn en de dikte van de plaat zelf zou hun volume "opeten". Daarom heb ik me ertoe verbonden ze van hardboard te maken: dun, duurzaam en redelijk licht materiaal. En aangezien de plank waarop deze dozen zouden worden geplaatst niet helemaal een gewone vorm heeft (aan de ene kant is hij 40 cm diep en aan de andere kant slechts 10), open ze dan als volgt:
Maar indien nodig (specifiek - in jouw geval), kan het absoluut alles zijn, op de gewenste maat. Het hardboard wordt immers gesneden met een gewoon administratief of schoenmes.
We halen een doos op.
Lijm aan de buitenkant met een zelfklevende film en met een kwast van binnenuit alle naden met lijm “Moment”.
Dit zal voldoende zijn (geverifieerd door enkele maanden regelmatig gebruik) voor hun fort.
De gevel van de doos wordt omlijst door een fotolijst. En voor het gemak om onder een klein handvat te komen (ik kocht in de dichtstbijzijnde meubelwinkel), boren (of doorboren we met een krachtige priem) twee gaten.
Plaats schroeven, elke gewenste afbeelding,
En dan maken we ze vast aan de doos. Eentje is klaar, wij doen ook de rest.
Nu leggen we onze accessoires uit voor naaien en leggen ze op de plank.
Dat is het, het is klaar.
En ik, als tweemaal grootmoeder, hou zo veel van mijn kleinkinderen dat ik hun foto's in de frames heb gestoken.
Ik ben tenslotte zo blij om ze elke dag te bekijken. Hoewel dit voor iedereen een kwestie van voorkeur is.
P.S. Alleen voor deze hoek planken.