Deze oplader voor vingerbatterijen onderscheidt zich door zijn ongewone eenvoud en montagegemak. Het is gebaseerd op het gebruik van zonnepanelen, waardoor de batterijen worden opgeladen. Een vergelijkbaar systeem kan in slechts een half uur worden gemonteerd met de benodigde materialen.
Materiaal dat door de auteur is gebruikt om deze oplader te maken:
1) een doorzichtige plastic container die als het lichaam van het apparaat zal dienen
2) zonnecel met een spanning van 4-5 V
3) houder voor AA- of AAA-batterijen
4) Schottky-diode
5) soldeerbout
6) siliconenlijm
Overweeg de scheppingsfasen en de structurele basiselementen van deze oplader op zonnepanelen.
Voordat u met de werkzaamheden begint, is het belangrijk om enkele essentiële kenmerken van dit model oplader te begrijpen. Omdat er geen controller in zijn circuit is, moeten de batterijen worden opgeladen met een stroom van niet meer dan 10% van de totale capaciteit van de batterij zelf. Anders kan de batterij gewoon oververhit raken en onbruikbaar worden.
De auteur besloot om batterijen te gebruiken met een totale capaciteit van 2000 mAh, wat betekent dat de zonnecel een stroom van maximaal 200 mA mag genereren.
Omdat de auteur slechts twee zonnecellen had, die elk een stroom van 80 mA kunnen genereren, besloot hij ze parallel te verbinden, waardoor de stroom en daarmee de laadsnelheid van de batterijen toenam. Als u slechts één zo'n element gebruikt, werkt de oplader ook, maar het laadproces zal een tijdje duren, dus de auteur heeft dergelijke maatregelen grotendeels genomen om het opladen van de batterij te versnellen.
Na het voorbereiden van de zonnecellen ging de auteur aan de slag met een soldeerbout. Om te beginnen soldeerde hij de Schottky-diode aan een van de conclusies, als je een vergelijkbare diode niet kunt vinden, raadt de auteur aan om de analoge KD521A te gebruiken.
De diode zelf is nodig zodat wanneer de zonnecellen donker worden en geen elektriciteit opwekken om de batterijen op te laden, de batterijen zelf niet via deze zonnepanelen worden ontladen. Dat wil zeggen, de diode blokkeert de mogelijkheid om de batterijen via de zonnecellen te ontladen, wat het laadniveau van de batterij bespaart en de zonnebatterijen beschermt tegen oververhitting. De auteur merkt ook op dat het erg belangrijk is om de polariteit in acht te nemen bij het installeren van de diode, anders kan het circuit beschadigd raken.
Nadat alle werkzaamheden aan de zonnecellen zijn uitgevoerd, is het alleen nog nodig om ze aan de batterijhouders te solderen en vervolgens het volledige ontwerp van de oplader in een handig pakket te bevestigen.
De auteur koos een gewone plastic container als pakket voor zijn oplader. De panelen zijn in de container geplaatst omdat het deksel van de container transparant is. Om de zonnecellen op het deksel van de container te bevestigen, gebruikte de auteur siliconenlijm. Het hele systeem bevindt zich dus in de container en is beschermd tegen externe weersomstandigheden, krassen en andere dingen.
Na het plaatsen van lege batterijen in de houders, is het apparaat klaar voor gebruik. Het grootste nadeel van dit apparaat is dat het apparaat zelf geen oplaadcontroller in zijn circuit heeft, dus het is onmogelijk om het oplaadproces te regelen. Volgens de berekeningen van de auteur is de totale oplaadtijd van de batterij echter ongeveer 16 uur.